ένας βάσκος στην Καβάλα

Ευθυτενής και διαμπερής

Δεν ψάχνω τρόπο να προλάβω

Το βιος μου θέλω να διάγω

Ούτε τρόπο να χαθώ

Καταγής κι επί ποδός

Την πυξίδα μου την χάνω

Το ίδιο λάθος ξανακάνω

Φι Ωμέγα Ρω

Βγάζω ρεύμα από την τσέπη

Δάχτυλα απ’ τον ουρανό

Να τυλίξω με καλώδιο

Της φυλής μου τη σωρό

Κι από του Θεού του στόμα

Που έπαψε να μου γελά

Μέλι και μαστίχα στάζω

Το σκαρί της προσαράζω

Να της γειάνω τις πληγές

Να γενούμε όλοι άντρες

Ν’ αποφάμε μια βραδιά

Παλικάρια μου τις χάντρες

Να μετρήσουμε κρυφά.

Κάρυανη, Αύγουστος 2009

Ανδρέας Ανδρέου

Τάξη 2010